Καβουρδίζοντας...Σκέψεις μεγαλόφωνες!

Έπειτα από πολλά χρόνια από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα δίπλα σε μια μηχανή καβουρδίσματος καφέ,έχοντας το βάρος του να κάνω σωστό "ψήσιμο"για να δώσω στους πελάτες μου το καλύτερο δυνατό,συνειδητοποιώ ότι αυτή η ευθύνη δεν φεύγει ποτέ.Όπως ένας μάγειρας έχει την ευθύνη του πιάτου του έτσι και ο roaster έχει την ευθύνη του χαρμανιού του.  

Και τι έγινε θα πει κανείς;ένας καφές είναι...κι όμως για εμάς που βρισκόμαστε σε αυτή τη δουλειά δεν είναι έτσι.Κάθε καφές θέλει την αναζήτηση του,το "μαγείρεμα" του,την ξεκούραση του,τη σωστή εκτίμηση και τελικά τη σωστή παρασκευή του.

Όλη αυτή η μεταμόρφωση που γίνεται βάζοντας ένα "απλό φασόλι" και παίρνοντας έναν εξαιρετικό καφέ,είναι συγκλονιστική.Αν αναλογιστεί κανείς το πόσοι άνθρωποι έχουν δουλέψει και έχουν φροντίσει ώστε αυτό το "απλό φασόλι" να φτάσει στην πόρτα μας,τότε αρχίζει κανείς να εκτιμά πραγματικά όλη τη φιλοσοφία και την εξειδίκευση που έχει αναπτυχθεί γύρω από τον καφέ τα τελευταία χρόνια. 

Και τελικά ποια η διαφορά:καφές και του ενός καφές και του άλλου...Κι όμως ποτέ δεν είναι ίδιος.Άλλο χαρμάνι φτιάχνει ο ένας άλλο ο άλλος,άλλο καβούρδισμα ο ένας άλλο ο άλλος,άλλη πρώτη ύλη ο ένας άλλη ο άλλος..και πάει λέγοντας.Για παράδειγμα:Αν ένας μάγειρας έχει μακαρόνια και ντομάτες δεν έχει σημασία πως θα τα μαγειρέψει;από το συνδυασμό που θα κάνει έως το χρόνο που θα βράσει τα μακαρόνια και τη σάλτσα.Όμως και οι δύο είχαν τα ίδια υλικά....μπορεί του ενός να αρέσει σε εμένα και του άλλου σε εσάς.

Αυτό που θα ήθελα να πω λοιπόν είναι ότι είναι σημαντικό να δοκιμάζουμε,να επισκεπτόμαστε τα καφεκοπτεία,να βλέπουμε τον καφέ να ψήνεται,να τον μυρίζουμε να μαθαίνουμε και να μην τον αντιμετωπίζουμε με βάση αν είναι γνωστή μάρκα ή όχι....στο τέλος αυτό που μένει είναι η γεύση και μια ...ανάμνηση!!